Profil użytkownika k0g00t
Ledwo dotarłem do końca.
Dramat to był, tyle że nie rodzaj filmu, ale dramat w samym scenariuszu. Aktorzy z czołówki: laureat Oskara Nicolas Cage (chociaż ostatnio bierze co popadnie), kilka razy nominowana i laureatka Oskara Nicole Kidman oraz Cam Gigandet (parę nagród dla młodych aktorów). Znany reżyser Joel Schumacher (Falling Down, Tigerland, Phone Booth, A Time To Kill). Za kamerą nasz polski, nominowany do Oskara Andrzej Bartkowiak (Falling Down, The Verdict). Na nic to wszystko. Film mając budżet w wysokości 35 milionów dolarów, zarobił 24 tysiące dolarów i został wycofany z kin po zaledwie dziesięciu dniach. Ustanowił zresztą rekord, bo potrzebował 18 dni, żeby znaleźć się na DVD/BluRay od premiery kinowej. Nie jest to totalna kupa na 2/10, ale jak na załogę to kupcia jest.
Tak w skrócie to dobre kino, znakomita obsada, może brak pomysłu na zakończenie. Nie jest to typowe kino akcji, lecz kino szpiegowskie ze swoim własnym klimatem. W treści to agenci Mosadu próbujący złapać i przetransportować zbrodniarza wojennego. Obraz to remake izraelskiego filmu Ha-Hov (The Debt). W technikaliach reżyser z Oskarem na koncie (Shakespeare in Love (1998), Her Majesty, Mrs. Brown (1997)). Stara gwardia Helen Mirren z trzema nominacjami do Oskara i jedną statuetką na koncie. Z młodzieży nowa Julia Roberts - Jessica Chastain aktorka roku 2011 według Hollywood Film Festival za role w The Tree of Life (2011), Take Shelter (2011), The Debt (2010), Coriolanus (2011) i The Help (2011).
Mr. Nice nakręcony z przymrużeniem oka, z angielskim humorem. To nie jest hollywoodzka produkcja, to "Blow" po angielsku, ze zdjęciami i efektami jak z lat 70-tych, z super muzyką ("Lazy" - Deep Purple, "Don't Bogart Me" - Fraternity of Man, "God" - John Lennon). Historia oparta na bestsellerowej, autobiograficznej powieści Howarda Marksa - absolwenta uniwersytetu w Oksfordzie i międzynarodowego przemytnika narkotyków. Tak naprawdę miał czterdzieści trzy pseudonimy, czworo dzieci, 25 firm na całym świecie i ponad milion sprzedanych książek. W tej chwili mieszka w Londynie i nadal działa na rzecz zalegalizowania marihuany. Temat na światowy hit, ale zrobiony niskobudżetowo i ma swój smaczek.
Conan Barbarzyńca rozpierduch, dumny i nadęty. Najlepiej chyba wyszedł jak był jeszcze dzieckiem i obcinał głowy innym ludom. A krew się leje strumieniami i z taką siłą, że człowiek bałby się skaleczyć. No tak przecież reżyserem jest Marcus Nispel, pan od slasher-ów (The Texas Chainsaw Massacre, Friday the 13th). Wyłączamy komórki mózgowe przenosimy w świat fantasy i jedziemy. Przedstawione walki i potyczki są nawet niczego sobie. No może końcówka śmierdzi kiepskimi efektami. Z aktorów utkwiła wiedźma Rose McGowan znana z trylogii Rodrigeza.
Musical, śpiew i taniec. Do tego jakaś historyjka o biednej samotnej dziewczynie szukającej sławy w Mieście Aniołów. Wszystko wykonane ładnie i śpiewająco. W roli "Mamy" klubu Cher (coś jej się stało w twarz tak mi się wydaję, rozciągnęła się jakoś). W śpiewjącego anioła wcieliła się Christina Aguilera, nie do poznania na początku. Dla fanów gatunku kolejny do kolekcji. Panowie również mogą sobie popatrzeć, ładne stroje i wymyki płci pięknej.
Komedia pomyłek na niedzielne popołudnie z paniami Jamie Lee Curtis i Sigourney Weaver w rolach drugoplanowych. Historia jakich wiele, dziewczyna przyjeżdża do rodzinnego domu na wesele swojego brata. Jego wybranką jest jej prześladowczyni z czasów szkolnych. No to wyłączamy komórki i banan na twarz. Taka ciekawostka: babcia Bunny (Betty White) to ta Pani z boiska, z reklamy Snickersa.
To dzieło warto sobie przypominać co kilka lat. Tym bardziej, że na nowych nośnikach BluRay obraz nabiera świeżości. Nominowany do 7 Oscarów, ale żadnego nie zdobył. Wtedy miał niezłą konkurencję (Pulp Fiction, Forrest Gump, Bullets Over Broadway itd). Scenariusz na podstawie powieści Stephena Kinga. Reżyser nakręcił później jeszcze kilka opowiadań Kinga (Zielona Mila, The Mist). Ostatnio Frank Darabont zajmuje się serialem "The Walking Dead".
Norweski paradokument o dziwnym człowieku polującym w nocy. Całość filmu kręci trójka studentów próbując śledzić osobnika, którego podejrzewają o zabicie niedźwiedzi. Człowiek mieszkający w cuchnącej przyczepie campingowej, okazuję się łowcą Troli. Obraz raz przerażający, a miejscami wręcz zabawny. Scenografia to piękna norweskie fiordy, góry, woda i lasy. Bardzo przypadł mi do gustu, nie jest taki amerykański, w końcu jest skandynawski.
Przez błąd człowieka, pędzący niekontrolowany pociąg zaczyna zagrażać miastu. Typowy film akcji zrealizowany według wszystkich jego zasad, czyli wiemy co oczekiwać. Tony Scot (Czlowiek w ogniu, Metro strachu, Prawdziwy romans) reżyser kina akcji, zatrudnił swoją podstawową gwiazdę Denzela Washingtona. Aktorzy jednak nie musieli się wysilać, bo główną gwiazdą jest kamera i efekty specjalne. Rozrywka na wysokim poziomie, no może już ta latająca kamera zaczynała mnie męczyć.
Stone (Edward Norton) to ksywka skazańca odsiadującego swój wieloletni wyrok. Jack (Rober De Niro) to więzienny psycholog oceniający starających się o wcześniejsze zwolnienie. Jest jeszcze kobieta żona skazanego (Milla Jovovich). Między nimi zaczyna się zawiązywać dziwny związek. W bohaterach następuje przemiana ich moralności. Film nie jest łatwy, nie ma akcji, a w większość scen to dialogi między głównymi aktorami. Ciężki w odbiorze.
Shrek przeżywa kryzys wieku średniego, więc choć na jeden dzień chciałby się oderwać od żony i dzieci. Dostaje ten dzień, ale za jaką cenę. Następuje powrót do czasów jedynki z innym scenariuszem przebiegu wydarzeń. Dla mnie już odgrzewane kotlety, dla dzieci kolejna dobra zabawa, bo akcji nie brakuje. To taka komedia rodzinna z przygodami, gdzie te gagi z jedynki i dwójki.
Bond w spódnicy tak w skrócie zrecenzuje to rozrywkowe dziełko. Szczególnie ten ostatni Bond, który ma pełno wewnętrznych rozterek. Film spełnia swoje założenia - bawić wzorowo profesjonalną realizacją i grą aktorską. Wspomnę, że jedną z głównych ról u boku Angeliny Jolie, gra nasz Daniel Olbrychski i myślę że robi to dobrze.
Z Uwe Boll-em jest tak, że trzeba użyć czasami niezłych środków żeby coś obejrzeć, ale też ma wiernych fanów. Z tym filmem jest chyba inaczej, obejrzałem go z zainteresowaniem. Na pewno wzbudza kontrowersje i daje do myślenia. Historia opowiada o dwudziestoparolatku, mieszkającym z rodzicami. Pod wpływem sytuacji życiowej w głowie zaczyna się mu rodzić myśl, którą realizuje pewnego dnia. Ubrany w kostium z kevlaru, rozpoczyna swoje dzieło, dając upust swojej frustracji.
Arystokratyczny zabójca z rodzinną tradycją dostaje następne zlecenie. Musi zabić nierozgarniętą oszustkę Rose (Emily Blunt). Tutaj następuje masa okoliczności i wypadków, która buduje obraz typowej angielskiej czarnej komedii. Ciekawostką jest, że jest to remake francuskiego filmu z 1993 roku, co wyjaśnia jej francuski klimat. Rozrywka na niedzielne popołudnie, dla amatorów lekkiego angielskiego humoru. Postać mamuśki rewelacyjna (Eileen Atkins), no i czarująca Emily Blunt.
Paczka z kokainą dociera przez pomyłkę nie do tych drzwi co trzeba. Po tym następują zdarzenia, które tworzą tą komedię zwrotów i pomyłek. Komedia w stylu Guy-a Ritchie, ale na czarno, bo nie widziałem żadnego białego aktora w całym obrazie.
Studenci zbierają materiał do filmowego dokumentu na temat lęku. Wysłuchują czego ludzie boją się najbardziej. Projektowi pomaga Quaid, który ma własne lęki z dzieciństwa. Horror lekko psychologiczny, nakręcony w Anglii. Jedną z głównych ról zagrał Jackson Rathbone znany z sagi Zmierzch. Końcówka zaskakuje i daje upust fanom gatunku rządnych mięsiwa. Wypatrzyłem, że mamy polski akcent melonowy w wykonaniu Igi Wyrwał. Nie oglądajcie trailera bo mocno spojleruje.
Bracia Wachowscy zadebiutowali tym obrazem jako reżyserzy i producenci. To był również powód dlaczego sięgnąłem po tą pozycję. Bardzo sprawnie nakręcony thriller mimo, że gra tylko kilku aktorów i całość dzieje się praktycznie w jednej lokalizacji. Scenariusz prosty: dwie dziewczyny próbują obrobić mafię, ale troszeczkę się to komplikuje.
Ludzka rasa stoi u bram zagłady, swoistej apokalipsy. Wszystko to zafundował nam Bóg, który zastępom aniołów każe nas zniszczyć. Używa do tego również samych ludzi przemienionych jakby w rasowe zombie. Scenariusz brzmi zarazem niedorzecznie i oryginalnie, ale same wykonanie powoduje, że nie wiemy czy to thriller, horror czy czarny humor. Fanom horrorów klasy B może się podobać, bo jednak trochę pieniędzy i efektów w to włożyli. Ja się do takich fanów zaliczam i przełknąłem z uśmiechem na twarzy.
Poważny temat poprowadzony z lekkością i humorem dzięki temu ogląda się super.